Het gerucht gaat dat kinderen steeds minder goed met geld om kunnen gaan. Ze sparen minder en lenen steeds vaker geld van/aan vriendjes. Ze kopen spullen waar ze verder eigenlijk nooit meer naar omkijken. Wat voor zin heeft het dan om nog zakgeld te geven?
Op een bepaalde leeftijd krijgt een kind zakgeld en hierbij een stukje verantwoordelijkheid. Voordat het zover is kun je als ouder alvast beginnen te sparen op een kinderspaarrekening. Veel ouders hebben zo’n spaarrekening, omdat dit later altijd goed te pas komt bij een studie, auto, rijbewijs of een reis. Deze spaarrekeningen worden vaak op hun 18e of 21e vrijgegeven.
Wanneer de kinderen wat ouder worden krijgen ze dus zakgeld. Het beste is om het bedrag te verhogen naarmate jouw kind ouder wordt. Verder zou je de kinderen klusjes kunnen laten doen voor een bepaald bedrag. Op deze manier ondervinden ze zelf dat ze iets moeten doen om geld te krijgen en zullen ze hier veel zorgvuldiger mee omgaan.
Hoe ouder de kinderen worden, hoe meer dure spullen ze willen hebben. Geef dit niet zomaar, maar betaal bijvoorbeeld een deel van het totale bedrag. Ook hierdoor zullen de kinderen hun geld meer waarderen. Wanneer een kind 15 is, mogen ze ook een klein bijbaantje hebben. Dit is goed voor de ontwikkeling en ook hierdoor zullen de kids sneller dankbaar zijn.
Blijf experimenteren met methodes waardoor jouw kinderen zich bewust worden van geld. Dit zal in hun toekomst namelijk vaak genoeg aan bod komen. Sparen kan never nooit kwaad, laat ze dit ondervinden! Goed met geld omgaan is het gevolg van een goede opvoeding.
Beste Barbara,Het voorbeeld over kariaatverlndeimng vind ik interessant.Als ik je goed begrijp, dan is je redenering dus: Als alle politici klimaatwetenschappers serieus zouden nemen, dan zouden ze concluderen dat ze direct iets moeten doen aan kariaatverlndeimng. Op die manier zorgt wetenschap dus voor het juiste resultaat. Maar… er zijn niet alleen klimaatwetenschappers, maar ook economen. En die zeggen (op wetenschap gebaseerd) tegen politici: Als je iets aan schone lucht wilt doen, kan je geen geld uitgeven aan andere dingen die nodig zijn om het land concurrerend te houden ten opzichte van andere landen.De politicus heeft nu grof gesproken twee keuzes: meer doen aan het klimaat, geeft een schonere lucht, maar een verzwakte economische positie, of, minder doen aan het klimaat geeft meer milieu- en gezondheidsproblemen, maar een betere economische positie.Wetenschap geeft dus aan welke problemen er zijn, en zorgt in dit voorbeeld dus voor objectieve keuzes, maar ze verteld de politicus niet welke keuze de beste is. Dat is namelijk een kwestie van ethiek.Vanuit een gelovig oogpunt bekeken, zijn er veel mensen die waarde hechten aan rentmeesterschap. Dit is het idee, dat mensen de aarde in handen gekregen hebben, en er zorg en verantwoordelijkheid voor moeten dragen. Vanuit die manier bekeken is de zorg voor onze planeet een belangrijkere opdracht, dan de economische vooruitgang van een bepaald land.Dus vanuit een wetenschappelijk oogpunt kan je tegen een politicus zeggen: Als we zo doorgaan met z’n allen, dan komen we in de toekomst voor milieuproblemen te staan die we niet meer op kunnen lossen. Dus ik weet niet wat je gaat doen, maar je moet wel iets doen.Vanuit een gelovig oogpunt kan je tegen een politicus zeggen: we hebben de plicht om onze aarde te verzorgen en beschermen, en ze niet te ruefneren, zelfs al gaat dat ten koste van de economie. Dus ik weet niet wat je gaat doen, maar je moet wel iets doen.Zo zie je dus, dat je zowel vanuit een wetenschappelijk oogpunt, als vanuit een gelovig oogpunt tot dezelfde conclusie kan komen.Maar veel politici leggen die conclusie inderdaad naast zich neer.
in Nederland vertelde ik het veaahrl van Kelly aan de jongeren die in gemeente Koggenland met huis aan huis klussen geld bij elkaar hadden gebracht voor Amigos Colombianos. Inmiddels hebben deze jongeren in overleg
moet controleren:)