Een nieuw tijdperk is weer aangebroken. Het buitenspelen wordt voor de meiden steeds belangrijker en leuker! Natuurlijk speelde mijn oudste van 8 al een paar jaar buiten, maar zij is meer een binnenkind, altijd al geweest. Dit jaar is ze niet meer binnen te krijgen! Weer wat nieuws…
Rosalie vindt buitenspelen best leuk hoor, maar denk maar niet dat ze buiten speelt als het onder de 16 graden en boven de 19 graden is! Zoiets dus… In de winter vindt ze het heerlijk om te schaatsen, dat wel. Dan is ze lekker bezig en heeft het niet koud. Als er sneeuw ligt, nou ja, dan wil ze wel eventjes sneeuwballen gooien, maar daar krijg je toch erg koude handen van dus snel weer naar binnen.
In de zomer? Tja, dat is wel weer warm, dan kan je toch beter binnen zijn! Eventjes in het badje, wat dan in de tuin opgesteld staat. Eventjes fietsen of met zand spelen, eventjes in het speeltuintje, maar ja, we moeten vooral niet transpireren of een beetje kleur op de wangen krijgen…
Sinds ze vorig jaar een waveboard heeft gekocht (ja, van haar eigen zakgeld, goed hè? Haar verjaardag was helaas net voorbij, toen ze ineens een waveboard wilde) is ze niet meer naar binnen te krijgen! Helemaal goed natuurlijk, alhoewel het begin natuurlijk moeilijk was voor haar. Het onder de knie krijgen van zo’n ding levert natuurlijk de nodige valpartijen en scheldkanonnades op, dat kun je je voorstellen. Vanaf december tot ongeveer februari was ‘de waveboard’ dan ook verbannen naar onze schuur, zó boos was ze dat ze het nog niet kon. Ze wilde niets meer met ‘het ding’ te maken hebben.
Tot het voorjaar werd, en haar vriendinnetjes langzaam maar zeker allemaal ook een waveboard kregen. Ja, toen begon het weer te kriebelen. Ondertussen is ze niet meer naar binnen te slaan zowat! Ze heeft ‘het ding’ helemaal door en raakt zowat vergroeid met het apparaat. Echte liefde! Ondertussen begint ze allerlei kunstjes te leren, zonder vallen overigens. Heel kunstig!
Maar ja, dat brengt mij weer een volgend probleem, of zal ik zeggen: uitdaging. Hoe krijg ik haar vóór het avondeten op tijd binnen?
Iedere keer als je denkt dat je qua kinderen en opvoeding nu zo’n beetje alles onder controle hebt, komt er weer iets nieuws op je pad. Dat zal wel zo blijven tot ze uit huis gaan, vrees ik!
Als mijn man en ik samen thuis zijn rond het avondeten, is er geen enkel probleem natuurlijk. Eéntje gaat aan het koken, de andere zoekt de dochters bij elkaar. Sabine van 5 blijft gelukkig goed in de buurt (dat moet ze wel, maar ja, dat betekent niet dat ze het automatisch dan ook doen, haha), dat is meestal niet het probleem. Zo wel Rosalie, die zwerft momenteel steeds verder weg! Ook goed hoor, ze heeft onze toestemming om ondertussen wat verder weg te gaan. Veel vriendinnetjes wonen in een cirkel van 5 minuten lopen om ons heen, dus dat is zo erg niet. Ze zegt meestal ook wel wat ze van plan is, waar ze naar toe gaat. Maar ja, soms wordt ze natuurlijk zó meegetrokken in het spel dat ze even vergeet te melden dat ze van speelplek veranderd is! Ook begrijpelijk hoor, maar ja, vind haar dan maar!
Echter als mijn man er niet is tijdens het avondeten, en dat gebeurd nogal eens omdat hij wisselende diensten heeft, sta ik er alleen voor, zoals overigens miljoenen moeders. Ik kan haar natuurlijk niet gaan zoeken als ik bezig ben met het eten! Sabine zoekt in de buurt, maar ja, dan houdt het toch op. Ik probeer een tijd met Rosalie af te spreken hoe laat ze ongeveer thuis is, en meestal gaat dat ook wel goed. Overigens wil ze haar horloge eigenlijk niet om, wat ‘dat zit niet lekker’.
Als ze bij een vriendin is waar ze wat later eten dan wij, gaat het fout. Van de week kwam ze ‘aangewaved’ toen Sabine en ik haar aan het zoeken waren, en wij hadden dus al gegeten! Ik had al een paar vriendinnetjes gebeld, maar nee hoor, daar was ze dus niet. Ze was toch een straatje verder, geen probleem hoor, het is een vertrouwde buurt. Maar ik zal haar toch moeten leren om te laten weten waar ze is, en op tijd thuis te zijn. En toch te ‘dwingen’ om wat vaker haar horloge om te doen!