Nederland is geen land dat altijd maar stilzit. Wij moeten met projecten bezig blijven om gelukkig te zijn. Eén van deze projecten is: een milieuvriendelijk land. We doen dit op allerlei manieren. Zelfs de schoolpleinen worden niet overgeslagen.
Er worden steeds meer ‘groene schoolpleinen’ geintroduceerd. Deze schoolpleinen zijn kenmerkend door een groot aanbod aan diertjes, planten en bomen. Eigenlijk precies zoals elk schoolplein zou moeten zijn. Geen kind dat daar nee tegen zegt.
Een groen schoolplein is niet gratis. Daarom is Fonds 1818 opgericht. Deze fonds helpt bij de financiering van een mooi, groen schoolplein.
Iedereen kan zich in de natuur vermaken. Dat is ook zo goed aan het Groene Schoolplein. Op dit schoolplein is het moeilijk om niet te bewegen. Verder leren de kinderen om te gaan met risico’s. Spelen in de natuur is anders dan spelen op straat. De motoriek van de kinderen wordt gestimuleerd.
Natuurlijk leren de kinderen beter hoe ze om moeten gaan met de natuur. Ze gaan zelf opzoek naar beestjes en materialen. Iets wat makkelijk kan op een groen schoolplein. Ook leren de kinderen hoe ze de natuur moeten verzorgen. Ze moeten de beestjes eten geven en de hokken schoonmaken. Ook de plantjes moeten worden verzorgd. Kortom, een kinderparadijs.
Een groen schoolplein is goed voor de ontwikkeling van een kind. Spelenderwijs leren ze meer van de natuur. Dit plein is handig tijdens de biologie lessen. Ik hoop dat elke school in Nederland een groen schoolplein zal krijgen.
Haha super dat:A. De brandweer mee heeft wlilen helpen in het filmpje, dat bracht in de bioscoop elke keer weer een WOW effect te weegB. Dat jullie het op je website hebben gezet.
Liese Lotte zegt:Van harte met jullie grtoooooooe, kleine man! 4 jaar is weer even een mijlpaaltje. Spannend naar de basisschool en een compleet ander ritme! Zit je ineens uurtjes thuis zonder kind .Geniet er van en hopelijk tot snel.Liefs Lot, Gijs, Fleur en Bram
Beste Marion,Ik denk dat dat bij iedereen adners ligt.Ik zelf begin meestal met een idee dat zomaar in mijn hoofd komt of dat er al een tijdje heeft liggen rijpen. In die tijd heeft het beeld en betekenis gekregen. Bij het maken van mijn werk verander ik het, het krijgt een andere vorm en al werkende denk ik naast de techniek over de inhoud.De inhoud beschrijf ik er altijd bij en de reacties die ik krijg zijn overduidelijk: goh, nu je dat zo zegt krijgt het een enorme meerwaarde. Toen ik het zag dacht ik, leuk, maar nu ik de bedoeling erbij ken zegt het ineens veel meer. Het hangt er ook van af voor wie je het maakt. Als het puur en alleen voor jezelf is, als een meditatiehulpmiddel zoals je zegt, dan begrijp ik dat je er moeite mee kunt hebben een naam te geven. Als je het echter exposeert vind ik dat je een bedoeling duidelijk moet maken, tenminste door een sprekende naam. Als je namelijk exposeert maak je het niet alleen meer alleen voor jezelf maar ook voor een ander. Die ander moet je niet in het ongewisse laten. Mijn ervaring is dat de meeste mensen zeggen: nou ja , wat dat betekent mag Joost weten . En ze lopen verder.Als de naam, tekst en beeld elkaar versterken ligt dat heel adners.GroetjesPaul