Kleding kopen met kinderen kan een hel zijn. Maar ik moet zeggen: ik koop liever iets voor mijn kinderen dan voor mezelf! Is dat ook een onderdeel van moederliefde?
Als je zwanger bent, begint het al: je kan ze niet laten liggen, die schattige, zachte, kleine rompertjes. Je kan je erover verbazen hoe klein zo’n kindje is, zó schattig! Je weet: straks krijg ik heel veel kleertjes van de kraamvisite, maar toch moet je zelf ook wat inslaan. Je kan jezelf gewoon niet bedwingen. Hormonen, dacht ik. Nu weet ik beter…..
Het is leuk als zo’n baby echt begint te groeien, mag je weer de winkels in! En natuurlijk volgens geheel eigen smaak kleertjes aanschaffen. Soms is hetgeen de kraamvisite meeneemt, net niet jouw smaak, maar ach, ze zijn er zó uit. Dus nu is het tijd om het geheel in eigen hand te nemen! Ik kan je vertellen: babyzaken draaien goed! Kan niet anders, ouders, opa’s en oma’s, tante’s, vriendinnen en collega’s blijven kopen! En zelf kan je ook je handen niet op de knip houden. Beeldschoon allemaal, die kleine maatjes.
Hoe groter ze worden, des te meer ontwikkel je je eigen stijl, en krijg je gevoel voor stoffen en wat handig is en niet. Sommige moeders zwéren bij babypakjes (waar dus voetjes aan zitten). Ik niet, die kleintjes van mij trokken hun beentjes altijd zó in dat ze niet meer in hun pijpjes zaten! Dus kocht ik losse broeken, gecombineerd met sokjes natuurlijk. Leuk, die schoppen of trekken ze uit! Je wordt er steeds handiger in om te kopen wat jezelf echt prettig vindt, dus het wordt een steeds grotere uitdaging om makkelijke, maar ook leuke spullen te kopen. En de kunst is om dat zo goedkoop mogelijk te doen! Tenminste, wij hadden het geld niet om ze alleen maar in Vingino, Noppies of Benneton te kleden.
Tot ze een eigen smaak krijgen, dat gebeurt (in ons geval dan) als ze een jaar of 4, 5 worden. Onze oudste weigerde soms al echt om kleding aan te trekken die ik voor haar gekocht had! Stomme kleur, zit niet lekker, vind ik niet leuk….. aldus het ‘makkelijk’ shoppen is voorgoed over. Bovendien zijn ze beiden nogal smal in hun taille, gecombineerd met lange benen… het werd echt tijd dus om met zijn allen de stad in te gaan, zodat er gepast kan worden! Wij doen dat meestal als volgt: mama gaat bij voorbaat de stad in, om te kijken wat er zoal waar hangt, voorshoppen dus. Hartstikke nuttig, scheelt een hoop tijd en gezeur dat ze zover moeten lopen e.d. Vervolgens met zijn viertjes de stad in, moeders graait allerlei dingen uit de kledingrekken, uiteraard in overleg met beide meiden. De jongste vindt gelukkig alles nog leuk, de oudste daarentegen is wat moeilijker te overtuigen. Maar goed, vaders probeert de meiden een beetje rustig te houden. Het is natuurlijk heel erg leuk om verstoppertje en tikkertje te doen in zo’n winkel!
Als moeders genoeg exemplaren heeft verzameld, begint het pas écht. Het passen! Meestal een groot drama. Hoe doe je dat, met zijn allen in een pashokje? Niet dus. De jongste is nog wel genegen om gewoon in het gangpad sommige dingen te passen, die heeft nog niet zo’n last van schaamtegevoelens. Maar dat doet de oudste natuurlijk al lang niet meer! Nee, zelfs een jas moet in het hokje worden gepast…
Enfin, het ene broekje na het andere rokje wordt morrend aangetrokken, terwijl mams de afgekeurde stukken terughangt en eventueel een andere maat haalt. Vader loopt langzaam maar zeker rood aan, het stoom begint hem uit de oren te komen en het zweet staat hem op zijn rug. Na het nodige gemopper, ‘werk nou even mee, niet doen, hou nou op met dat gegil’ ziet het er dan toch naar uit dat er enige goede kledingstukken worden gescoord. Gelukkig, is dat harde werken niet voor niets geweest! We verwennen onszelf daarna dus ook altijd met een ijsje of gaan even gezellig ergens wat eten, om de gemoederen weer wat te sussen. Nee, eigenlijk hebben zij er wel een hekel aan, dat passen. En wij dus ook! We zijn altijd blij dat het weer achter de rug is. Maar ja, moeders kan het natuurlijk absoluut niet laten om regelmatig nog met iets voor de meiden thuis te komen, zonder goedkeuring, zonder passen. En kan dan vervolgens weer de stad in om kleren terug te brengen of om te ruilen, om dan toch weer iets leukers te zien hangen, wat ook weer meegaat naar huis.
Volgens mij gaan kinderkledingzaken nooit failliet…..