Het lijkt wel alsof ouders het nooit goed kunnen doen – helpen bij het huiswerk van een kind lijkt een logische stap binnen de opvoeding, maar niets blijkt minder waar. Helpen bij huiswerk is volgens nieuwe onderzoeken zelfs slecht. Keith Robinson, een professor in sociologie van de University of Texas in Austin en Angel L. Harris (eveneens professor sociologie) hebben laatst aangekondigd dat het de resultaten van kinderen naar beneden haalt. Lezen we dat nou goed? Helpen bij het huiswerk is slecht? Volgens dit onderzoek vaak wel.
De studie toonde aan dat wanneer ouders regelmatig hielpen met het huiswerk van hun kinderen, zij in feite slechter presteerden – welke sociale klasse, etnische achtergrond of welk leerniveau dan ook. Dan kan je je afvragen of de leraar wel het passende huiswerk opgeeft, of het huiswerk überhaupt wel bijdraagt aan de uiteindelijke prestaties. Dit is echter niet aan de ouders om zich zorgen over te maken: interesse is goed, maar het moet beperkt blijven.
Verwarrend genoeg werd sommige hulp dan wel weer als effectief bestempeld: het kind hardop laten voorlezen heeft een positieve invloed, zowel academisch als op andere aspecten. Nu heeft deze studie echter ook aangetoond dat, hoe vreemd dit ook mag klinken, hardop voorlezen op de basisschool succes heeft bij blanke en Latijns-Amerikaanse kinderen maar niet bij Afro-Amerikaanse kinderen. Dat onderzoeken hier onderscheid tussen willen maken is al te gek voor woorden, maar dat het onderzoek het nog wil aansmeren als een effectieve aanpak is zacht uitgedrukt krankzinnig.
Daarnaast schijnt vooral het benadrukken van het belang van een goede studie te werken. Dus als je vaak genoeg tegen je kind herhaalt hoe belangrijk school is, is het weer wel effectief. Om vervolgens een rekensom te ontcijferen samen met je dochtertje kan dan weer niet, want dit moet zij zelfstandig uitvogelen.
Er wordt dus van ouders verwacht dat zij helpen tot op een bepaalde hoogte. Wat deze hoogte precies is, is nog een beetje vaagjes. Er moet zoveel mogelijk belangstelling en betrokkenheid zijn, maar de ouders mogen niets gaan voorkauwen. Lange tijd werd er gezegd dat ouders niet genoeg betrokken waren bij het schoolleven van hun kinderen: wat uit onderzoek óók schadelijk blijkt te zijn voor de prestaties.
De vraag is nu: wanneer doen ouders het wel goed? Er is geen handboek over hoe je kinderen moet opvoeden. Daarnaast staan onderzoeken vaak mijlenver af van het dagelijks leven en de doorsnee individu. Studies tonen vaak aan wat mensen niet verwachtten en spreken elkaar meer dan eens tegen. Als we zouden moeten leven naar alle onderzoeken die verricht zijn, waren wij geen mensen meer maar emotieloze, willoze robots. Niet alles in het leven hoeft uitgelegd en verklaard te worden om vervolgens hersenloos opgevolgd te worden. En wat betreft dit onderzoek: als uw kind met een pruillipje en gefronste wenkbrauwen naar het studieboek wijst, gaat u er dan vooral lekker naast zitten en lees mee als dat van u gevraagd wordt, want een onderzoek blijft slechts een onderzoek.
