De game-industrie is groter en succesvoller dan ooit tevoren. Steeds meer kinderen richten zich op de virtuele wereld: waar ‘mijn generatie’ nog buiten speelde om te stoepranden of tikkertje te spelen, zijn de kinderen waarop ik moet oppassen bezig met iPads en iPhones. Ze weten de apparaatjes beter te besturen dan ik.
En dus is het niet vreemd dat de game-industrie hier de vruchten van plukt. Natuurlijk proberen ouders hun kinderen zoveel mogelijk weg te houden van de agressieve spelletjes – vaak zonder succes. Maar tegenwoordig wordt het coderen steeds populairder: het ontwikkelen van iets waar je niet zo makkelijk een beloning verdient als bij, laten we een voorbeeld noemen, Clash of Clans (dit zegt uw kind waarschijnlijk meer dan u). Zelfs scholen hebben het effect van coderen doorgekregen – coderen, om duidelijk te zijn: het ontwikkelen en maken van games. Kinderen kunnen zich beter concentreren en aangezien het langer duurt voordat ze de beloning krijgen, is deze prijs ook veel bevredigender – wat kinderen leert doorzetten en hard werken voor een mooi resultaat. Er werd zelfs geroepen dat coderen een basisvaardigheid zou moeten worden, iets dat normaal is om te kunnen, zoals lezen en ja, tot tien tellen of zoiets. Dit zou volgens experts zelfs leiden tot betere banen en zogenaamde ‘instant riches’; mensen die binnen absurd korte tijd het bedrag op hun bankrekening opkrikken tot ongekende hoogte.
Twintig duizend leraren vanaf de kleuterschool tot aan ‘high-school’ in Amerika hebben de zogenoemde coderings-lessen ingevoerd. Code.org, een groep ondersteund door de technische industrie, voorziet de scholen van de gratis leerstof. Ouders in onder andere New York en Chicago worden al aanbevolen thuis de coderings-spellen te downloaden zodat kinderen kunnen oefenen.
Nu wordt dat wat o zo voorspelbaar was natuurlijk werkelijkheid: zodra je kinderen iets dat leuk hoort te zijn en dat zij zagen als plezierig tijdverdrijf voorschotelt als huiswerk en leerwerk, is alle lol er natuurlijk snel vanaf. Spelletjes hoorden plezierig te zijn: zodra het een verplichting wordt, is plezier ver te zoeken. Professoren zeggen nu dat, aangezien coderen een soort basisvaardigheid wordt waar je je leven lang iets aan hebt, deze spelletjes ook niet leuk hóren te zijn zoals Minecraft of laten we het alom populaire Angry Birds als voorbeeld noemen. Coderen is moeilijk – misschien te moeilijk, voor basisschool kinderen. Maar volgens de experts is het beter om kinderen een spel te laten ontwikkelen door middel van coderen – ze mogen onbeperkt creëren, in plaats van een limiet opgelegd te krijgen van hun ouders voor hoelang ze op de computer mogen gamen. Het is veel bevredigender om lange tijd aan iets te werken waar je uiteindelijk een veel persoonlijker resultaat mee bereikt.
Er worden nu codes vrijgegeven aan kinderen waarmee zij geanimeerde schepseltjes kunnen creëren. Op een hoger level kunnen zij verscheidene van deze animaties produceren, hun compleet eigen creaties maken en zelfs geraffineerde commando’s invoeren om interactieve reacties te ontwerpen en uiteindelijk eigen games te maken. Dit kan door middel van ‘Scratch’; dit programma krijgen de kinderen zodra ze leren lezen. ‘Codecadamy’ leert de werkelijke codetaal en dit wordt ingevoerd voor de oudere kinderen.
Kortom: coderen is meer dan een hype. Het is de toekomst. Het heeft het belang van een basisvaardigheid en het moet dit level ook bereiken als we willen dat kinderen later in een oogwenk multimiljonair worden. Agressieve games zijn er voor het plezier, voor het eenvoudige tijdverdrijf, en laten we wel wezen: ouders hebben het liever niet.
Nee, neem dan coderen: dat is het echte werk.
