Bij een bevalling zijn de eerste vragen die opkomen natuurlijk: hoe lang duurt de bevalling, wanneer moeten er pijnstillers genomen worden etc etc. Als doula begeleid ik cliënten in het verkennen van de verschillende opties door middel van een geboorteplan. Alles wordt van te voren besproken en de cliënt en haar partner krijgen de kans om de vragen te stellen die voor hun belangrijk zijn. Hierdoor weten ze waar ze aan toe zijn….. Toch???
Om eerlijk te zijn is het antwoord op deze vraag NEE. Natuurlijk weten we hoe lang de gemiddelde vrouw doet over haar bevalling en ja sommige ervaren heel veel pijn. Belangrijk om te beseffen is dat je nooit zeker kunt weten hoe de bevalling gaat verlopen en bovendien hoe jij het zult ervaren, want welke voorbereiding je ook hebt gedaan, niets, maar dan ook niets kan je voorbereiden op hoe jij de bevalling zult ervaren! Dat is aan jou en dat kan niemand je vertellen of voordoen. Jouw beleving van de bevalling bepaalt ook in grote lijnen of je tevreden bent met je bevalling en kan bovendien van invloed zijn op de binding tussen jou en je baby. Het enige wat we zeker weten is dat jij je baby geboren laat worden, hoe dan ook, en dat het een enorm offer vraagt van jou als moeder. De bevalling is afzien, uitputting, pijn, extase, genieten, angst, wanhoop en hoop. Dit alles om jouw baby gezond op de wereld te kunnen zetten. Maar bovenal een beproeving die ons kan helpen uitstijgen boven onszelf.
Rituelen
In vroegere tijden werden mannen en vrouwen ingewijd in het vrouw-zijn en man-zijn door middel van rituelen. Ook werden voor spirituele groei rituelen gebruikt die ons tot het uiterste dreven en waarbij we gedwongen werden om onze nietigheid en tevens grootsheid te ontdekken. Jonge vrouwen en mannen gingen naakt en kwetsbaar dagenlang het donker in zonder enig gezelschap, eten en drinken. Door het gebrek aan afleiding (geen geluid, beeld, geur etc.) totaal overgeleverd aan hun eigen gedachten en erger hun eigen emoties. Deze rite de passage maakte van de meest beheerste jonge man of vrouw een waanzinnige die de doodsangst in de ogen moest kijken, of ze nu wilden of niet. Toch gingen elk jaar weer opnieuw deze mannen en vrouwen het donkerte in. Waarom? Wat dreef hen en wat heeft het hun gebracht? Deze rituelen zijn helaas uit onze Westerse samenleving verdwenen en hiermee is niet alleen een mooie traditie verloren gegaan, maar ook een kans om te groeien, om meer HEEL te worden en om echt te worden wie we diep van binnen zijn, zonder aangepast gedrag en verhullende kleding.
We hebben tijdens ons leven een beeld gekregen van wie wij (willen) zijn. Voor de meeste mensen geldt dat we het beste uit onszelf willen halen en geliefd willen worden om wie we zijn en wat we doen. Feedback vanuit onze omgeving bepaald mede hoe we naar onszelf kijken. Vinden we onszelf mooi, betrouwbaar, loyaal? Het is heel belangrijk hoe er naar ons gekeken wordt. Hierop kunnen we namelijk allerlei beloningen ontvangen: meer liefde en aandacht, meer loon, meer tja verzin wat… Maar is dit wie we zijn?
Het mooiste meisje van de klas
Doorgaans lukt het heel goed om vriendelijk te blijven, te glimlachen en vooral beleefd en netjes te zijn. Dit is ons als wenselijk aangeleerd, vooral als we een vrouw zijn. Stel je voor: vrouwen die openlijk uiting geven aan hun seksuele lust of agressieve neiging, boeren en scheten laten in het bijzijn van anderen en een ander aan de kant duwen als ze er langs willen. Nu dat plaatje helder is denk ik toch gelijk aan iemand die sociaal inadequaat is en eigenlijk misschien wel een beetje gestoord…..
Tja, toch ken ik ze wel. En jullie vast ook. Dat ene meisje in de klas dat openlijk sjanste met de jongen die jij nou net zo leuk vond en tot grote ergernis ook nog eens voor elkaar kreeg dat hij geïnteresseerd was, om hem vervolgens te dumpen en de volgende te verleiden. Hoe deed ze dat? Ik moet bekennen dat ik daar toch echt een beetje jaloers op was, al werden ‘dat soort’ meisjes bestempeld als slet. Erg, maar waar.
De bevalling: een rituele passage
Je zult je misschien afvragen wat dit allemaal te maken heeft met de bevalling? Heel erg veel! Juist tijdens de bevalling komt naar boven wie we werkelijk zijn. Alle schroom gaat overboord, remmen gaan los en kleren gaan uit. Alles wat we in het dagelijks leven niet netjes vinden doen we: boeren, scheten, poepen, plassen, overgeven, zweten, schreeuwen, maar ook in paniek raken, seksueel opgewonden of totaal ontredderd zijn en willen opgeven. Dit alles ook nog eens in het bijzijn van anderen. Dit maakt ons vrouwen tijdens de bevalling enorm kwetsbaar en vraagt om een omgeving waar dit soort gedrag geaccepteerd wordt en zelfs aangemoedigd. Wellicht dat vrouwen dan beter in staat zouden zijn om zelf de weeën op te vangen en minder of geen medicatie nodig hebben (lees meer). Helaas kiezen, ondanks dat het in enkele gevallen echt noodzakelijk is, steeds meer vrouwen voor medicatie. Zij kijken in de meeste gevallen tevreden terug op hun bevalling, maar ontnemen zichzelf tegelijk de kans om de zwarte zwaan te worden.
In de trailer van The Black Swan is te zien hoe een jonge maagdelijk mooie vrouw langzaam in een zwarte zwaan transfomeert. In het één worden met de zwarte zwaan vindt ze haar dood, maar ook haar vrijheid. Een psychologische triller die af en toe best scary is, maar heel goed weergeeft wat er voor nodig is om deze kracht in onszelf te omarmen.
Tot slot
Er is geen goed of fout. Dit pleidooi om de bevalling te eren als één van de weinige rite de passages die we nog hebben is niet bedoeld om wie dan ook een slecht gevoel te geven. Ik hoop alleen dat steeds meer mensen de kans krijgen om een vrouw te zien die op eigen kracht transformeert in een wezen die niet van deze planeet lijkt. Iedereen die dat wel eens heeft gezien, weet vast wat ik bedoel. Het is een moment waar ik persoonlijk elke keer diep door getroffen wordt. Mijn hart gaat dan volledig open en tranen vloeien als ik dat zie gebeuren. Een heel aardse vorm van spiritualiteit waar pretenties niet standhouden. Om dit te kunnen bereiken is een innerlijke houding nodig van de vrouw waarin zij JA zegt tegen zichzelf en tegen de alles wat er in haar lichaam gebeurd tijdens de bevalling. Een goede begeleiding tijdens de zwangerschap besteedt hier aandacht aan naast de informatieve en praktische voorbereiding. Tevens vraagt dit van iedere aanwezige tijdens de bevalling en vooral de partner een onvoorwaardelijke acceptatie. Ook hierin kan de partner zichzelf overstijgen en groeien als man en vader. Ik wens ieder die deze weg bewandeld een prachtige ervaring toe!