Tegenwoordig worden kinderen snel ‘druk’ of zelfs ‘onhandelbaar’ genoemd. Kinderen, en dan hebben we het vooral over de jongetjes, van rond de 10 jaar worden vaak lastig bevonden door ouders. Ook leraren kunnen er iets van zeggen. Uiteindelijk wordt het kind doorverwezen en gelabeld als nog een patiëntje met ADHD, of ADD. Ze worden vervolgens volgepompt met medicatie. In de VS alleen al worden dit soort psychiatrische drugs aan ongeveer zes miljoen kinderen voorgeschreven. Dit is allemaal onder het mom van ‘onderwijskundige redenen’. 2.1 Miljoen kinderen tussen de 5 en 10 jaar hebben ADHD. Dat is 7.6% van alle kinderen tussen die leeftijd. En 3 miljoen kinderen tussen 12 en 17 jaar zijn gediagnosticeerd met ADHD, dat is 12.2% van de totale populatie. En het aantal stijgt alleen maar.
Kinderen dagdromen en zijn snel afgeleid. Thuis zijn ze druk en energiek – jongens hebben dit langer dan meisjes. Dit kan doorgaan tot hun pubertijd. Zogenaamde voorbeelden van kinderen met ADHD is dat ze niet opletten in de les: maar volgens mij kan iedereen zich er wel aan relateren als ik zeg dat ik vaak genoeg heb gehad dat ik aan het afdwalen was met mijn gedachten en opeens merkte dat iedereen in de klas de bladzijde omsloeg. Dan kwam ik terug in de werkelijkheid en bladerde snel mee naar de bladzijde waar we heen moesten – dat keek ik vaak af bij iemand die naast me zat. Dit had ik meerdere keren op een dag. Heb ik dan meteen ADHD of ADD? Nee.
Sommige mensen (hieronder zijn ook vele psychiaters!) denken zelfs dat ADHD een verzonnen aandoening is. Er gaat zelfs een gerucht de rondte dat de psychiater, de ‘ontdekker’, van het zogenaamde ADHD, een deal had met een farmaceutische industrie om een aandoening te bedenken die miljarden zou opleveren. De psychiater heeft op zijn sterfbed toegegeven dat ADHD nep is – feit of fabeltje? Wat denkt u?
Kinderen worden steeds vaker getest op ADHD, vaak op aanraden van leraren en soms door ouders zelf die het initiatief nemen. Kinderen zijn nou eenmaal snel afgeleid en kunnen hun aandacht niet altijd even goed ergens bij houden. Als ze niet goed kunnen leren door zogenaamde ‘concentratieproblemen’ worden ze helemaal afgeschreven en stromen de voorschriften voor medicijnen binnen. Jonge kinderen horen actief te zijn en als ouders of leraren dit niet aankunnen, ligt dat niet aan het kind. Daarnaast zijn de bijwerkingen van bepaalde medicijnen vervelender voor de kinderen dan hun ‘onhandelbare’ ‘drukke’ gedrag. Er kunnen klachten ontstaan zoals verlies van honger, slaapproblemen en bijvoorbeeld emotiewisselingen.
Slaapproblemen vind ik zeer verontrustend. Kinderen hebben veel nachtrust nodig om hun energie op te bouwen voor de rest van de dag. Dan is het absurd dat deze energie hen af wordt genomen door de medicijnen en ook nog eens door de bijwerkingen van deze medicijnen.
Recent is er zelfs ook nog bij een onderzoek aangetoond dat Ritalin, een van de meest bekende en veel voorgeschreven medicijnen bij ADHD (en andere psychiatrische diagnoses) gelijke effecten op de hersenen hebben als het regelmatig gebruiken van cocaïne, vooral in de gebieden van de cortex. Bedenk eens dat uw kind dit binnen krijgt omdat hij of zij net iets minder aandacht heeft voor wat er op het bord in de klas geschreven wordt dan die paar andere kindertjes uit de klas.
Kinderen zijn druk. Kinderen spelen. Kinderen hebben energie. Kinderen zijn ook slim. ADHD en ADD komen steeds vaker voor en natuurlijk zullen in sommige gevallen de medicijnen helpen. Maar over het algemeen wordt er te zwaar gedacht over deze zogenaamde aandoeningen. De medicijnen worden te makkelijk naar binnen gepropt. Als uw kind druk is, ga uzelf dan goed te rade of dit niet gewoon bij het kind-zijn hoort. Hoe was u zelf vroeger?
Ik zou graag uw reacties horen. Vind u dat ADHD een verzonnen aandoening is, en worden de medicijnen inderdaad te makkelijk voorgeschreven? Of is het wel degelijk een probleem?
